tawa jan Marcel Proust (pini ala nanpa wan)

The son of well-to-do parents who, whether out of talent or weakness, chooses a so-called intellectual occupation as an artist or scholar, has special difficulties with those who bear the distasteful title of colleagues.

tan sona anu wawa ala la meli lili pi mama tu suli li kama pali e sona anu musi li jo e utala nasa tan jan li nimi ike e "jan pali sama".

It is not merely that his independence is envied, that the seriousness of his intentions is doubted and that he is presumed to be a secret envoy of the established powers.

jan pali sama li wile ike e ni: ona li ken pali ale. taso ni li ale ala. jan pali sama li pilin ala  ni: wile ona li wawa. jan pali sama pilin e ni: ona li jan toki len pi lawa suli lon ma lawa pini.

Such mistrust is borne out of resentment, yet would usually find its confirmation.

pilin ala ni li mama tan pilin ike tawa jan taso, ona li kama lon. 

However the actual resistances lie elsewhere. 

taso, wawa awen a li lon ma ante.

The occupation with intellectual [geistigen] things has meanwhile become “practical,” a business with a strict division of labor, with branches and numerus clausus [Latin: restricted entry].

tenpo sama la pali tawa ijo sona li pini kama "pona". esun li kulupu a e jan pali kepeken palisa kepeken open ken.

Those who are materially independent, who choose out of repugnance towards the shame of earning money, are not inclined to recognize this. 

jan li wile ala e mani li wile ala a e mani pi pali ona la, ona li ken sona ala e ni.

For this he is punished. 

ni la, ona li pakala tan jan ante.

He is no “professional” [in English in original], ranks in the hierarchy of competitors as a dilettante, regardless of how much he knows about his subject, and must, if he wishes to pursue a career, display a professional tunnel vision even narrower than that of the most narrow-minded expert.

ona li "professional" ala li nanpa lon nasin. nasin ni: kulupu li jo e jan utala sewi e jan utala anpa. nasin ni la jan ante li lukin e nasin nanpa ona. jan ante li toki e ni: ona li nanpa jan utala anpa ike. jan ante li sona e ni: ona li sona mute a. jan ante li awen nanpa anpa ona. ona li wile kama e jan sona la ona o lukin taso lon sona ona. ona li nanpa taso tawa jan sona ante pi sona lukin taso.

The suspension of the division of labor to which he is driven, and which the economic state of affairs allows him, within certain limits, to realize, is considered especially scandalous: this betrays the aversion to sanction the hustle and bustle dictated by society, and high and mighty competence does not permit such idiosyncrasies. 

sijelo mani ona li pona li ken la ona li wile e awen ala pi esun kulupu pi jan pali. lukin ni tan jan ante la ona li ike a. wile ala lawa nasin kulupu ale li pakala tan ni. sona sewi wawa li ken ala e nasin pali ni.

The departmentalization of the Spirit [Geist] is a means of abolishing such there, where it is not ex officio or contractually obligated.

ma li toki ala e ni: o pali e ni o lawa e ni: pakala e kon jan kepeken kulupu mute e ni.

It does its work all the more surely, as those who continually reject the division of labor – if only in the sense that they enjoy their work – reveal, by this selfsame measure, their vulnerabilities, which are inseparable from the moments of their superiority.

ona li pali pakala a tan jan li ken ala esun kulupu pi jan pali (tan pali li pona tawa ona) la, ona li len ala tan ni e jan ike ona. ni li wan kepeken tenpo nanpa suli.

Thus is the social order [Ordnung] assured: this one must play along, because one could not otherwise live, and that one, who could indeed live, is kept outside, because they don’t want to play along.

tan la nanpa pi kulupu jan li lon a. jan o musi tan ni: ante la jan li ken ala lon li awen lon insa ala tan ona li musi kepeken jan ante.

It is as if the class which the independent intellectual deserted from revenges itself, by forcibly pushing through its demands precisely where the deserter sought refuge.

ona li sama e ni: kulupu open weka ona li pakala ona sama tan tawa wawa e wile ona. ma ni la jan weka li wile tawa e ni.

Minima Moralia Part One by Theodor Adorno